บริเวณที่พบ : อาคาร 4, บริเวณสุขาชาย
ลักษณะพิเศษของพืช : ดอกมีกลิ่นหอม
ลักษณะทั่วไป
ต้น : ไม้ยืนต้นขนาดกลางสูง 15 – 20 เมตร ลำต้นสีน้ำตาลอ่อน เปลือกแตกเป็นร่อง มีแผลระบายอากาศ
ใบ : สีเขียวอ่อน ใบเดี่ยวออกเวียนสลับรูปไข่ หรือใบหอกแกมขอบขนาน กว้าง 4 – 9 ซม. ยาว 15 – 25 ซม. โคนใบรอบปลายใบแหลม
ดอก : สีขาวนวล กลิ่นหอม ออกดอกเดี่ยวที่ซอกใบรูปกระสวย ขนาดกว้าง 1 เซนติเมตร ยาว 3 – 5 เซนติเมตร กลีบดอก 8 –12 กลีบ
มีเกสรตัวผู้จำนวนมาก
ผล : เป็นผลกลุ่ม ผลย่อยรูปร่างค่อนข้างกลม มีสีเขียว ออกดอกข้างแต่มักไม่ค่อยติดผล
เมล็ด : รูปร่างค่อนข้างรี จำนวนเมล็ด 2 เมล็ด ต่อ 1 ผล การทาบกิ่ง และการตอนกิ่ง
ประโยชน์ : ดอก บำรุงหัวใจ ประสาท โลหิต เปลือกต้น แก้ไข้ แก่น บำรุงประจำเดือน ใบ แก้โรคประสาท แก้ป่วง (โรคในทางเดินอาหารเหมือนอาการท้องเสียและอาเจียนอย่างรุนแรง) ดอกและผล บำรุงธาตุ แก้คลื่นเหียน แก้ไข้ ขับปัสสาวะ
ข้อมูลจากภูมิปัญญาไทย : น้ำมันจากดอกทาแก้ปวดศีรษะและตาบวมใบนำมาทำเป็นยาขับระดูขาว นำเอามาต้มรับประทานระงับไอ